Wychodnia Svirkanai znajduje się na lewym brzegu Virvytė, rekreacji Svirkanai, wsi Svirkanai, starostwa Viekšniai. Jego wysokość wynosi około 14,5 m, a długość około 50 m.
Odkrywka Svirkava jest przedmiotem dziedzictwa geologicznego o wysokiej wartości naukowej. Sekcja wychodni składa się z dwóch kompleksów struktur różnego pochodzenia i wieku. Dolna część (7,7 m w górę od poziomu wody w rzece) wykonana jest z mułu i drobnego piasku. Jest to osad jeziora, który istniał przed ostatnią epoką lodowcową, około trzydzieści tysięcy lat temu (w okresie środkowego Niemna). Według badań palinologicznych jezioro istniało w stosunkowo zimnym klimacie, otoczonym tundrą z krzewami i rzadkimi drzewami, ale w tym czasie kontynentalny lodowiec znajdował się dość daleko na północy, prawdopodobnie na południu Finlandii. Jezioro Paleo Środkowej Niemna było duże, o powierzchni około 77 metrów kwadratowych. km Dla porównania - Jezioro Dusia zajmuje 23 km kw. km, a największe (częściowo) jezioro Druksiai na Litwie - 100 kilometrów kwadratowych.
W całym regionie Bałtyku występuje tylko kilka wychodów osadów jeziornych z okresu środkowej Niemny (wychód Roki w południowo-wschodniej Litwie, Voka w Estonii). Jednym z ostatnio badanych odkrywek jest Odmiana Mire w dolinie Venta.
Górna część sekcji narażenia wykonana jest z materiału morenowego pozostawionego przez lodowiec kontynentalny, który podczas ostatniej epoki lodowcowej pokrył swoją tarczą prawie całą Litwę. Warto zauważyć, że warstwa materiału morenowego jest dwuwarstwowa, składająca się z bardzo twardej moreny dennej i masywnie teksturowanej moreny ablacyjnej (faza topnienia lodowca). Obie moreny są oddzielone warstwą drobnego piasku o grubości 0,8–1,0 m, utworzoną w wewnętrznych pęknięciach i jamach lodowca.
Opinie