Formy prawne spółek

FORMY PRAWNE SPÓŁEK

Zamierzając założyć firmę, przede wszystkim zdecyduj, jaka forma prawna (rodzaj) firmy jest najodpowiedniejsza do realizacji wybranych przez Ciebie celów. Należy ocenić, jaką działalność gospodarczą i handlową będziesz prowadzić ( KLASYFIKATOR RODZAJÓW DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ (EVRK wyd. 2 ) , ilu pracowników będzie pracować w firmie, jaki kapitał początkowy będzie potrzebny na rozpoczęcie działalności itp. .

Ustawodawstwo Republiki Litewskiej przewiduje możliwość zakładania spółek w następujących formach prawnych (rodzajach): jednoosobowa działalność gospodarcza, spółki jawne i komandytowe, akcyjne, zamknięte akcyjne, inwestycyjne, rolnicze, spółdzielcze, państwowe i spółki komunalne. Organizacje non-profit mogą być tworzone w przypadkach, gdy celem działalności nie jest osiąganie zysku.

Spółki dzielą się na spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki z nieograniczoną odpowiedzialnością cywilną. Spółki z nieograniczoną odpowiedzialnością cywilną to spółki osobowe i osobowe, a spółki wszystkich innych form prawnych (rodzajów) to spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiadają za swoje zobowiązania wyłącznie majątkiem spółki. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością cywilną odpowiadają za swoje zobowiązania majątkiem spółki, a w przypadku gdy majątek spółki jest niewystarczający, za zobowiązania spółki odpowiada właściciel w jednoosobowej spółce własnym majątkiem, w spółce osobowej - wspólnikiem rzeczywistym spółkę swoim majątkiem.

Indywidualne przedsiębiorstwo

Jeśli planujesz świadczyć usługi lub podejmować inną działalność gospodarczą i handlową, która wymaga pracy członków rodziny i niewielkiego kapitału początkowego, możesz założyć indywidualną spółkę (IĮ).

Tworzenie, zarządzanie, funkcjonowanie, reorganizacja, likwidacja, prawa i obowiązki właścicieli tych spółek reguluje ustawa z 2004 r. 1 Stycznia weszła w życie ustawa o spółkach indywidualnych Republiki Litewskiej .

Założycielem LLC może być tylko jedna zdolna osoba fizyczna. Prawo Spółek Indywidualnych ograniczyło prawo właściciela IĮ do bycia właścicielem innego IĮ, ponieważ IĮ jest osobą ponoszącą nieograniczoną odpowiedzialność cywilną i jego właściciel odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem.

Założyciel IĮ jest uważany za właściciela firmy od momentu jej rejestracji. Przepisy IĀ mogą przewidywać, że właściciel może powołać inną osobę na szefa spółki. Regulamin IĮ jest dokumentem założycielskim, który kieruje IĮ w jego działalności.

IĮ ma następujące zalety: firma może prowadzić uproszczoną księgowość, nie musi sporządzać sprawozdań finansowych, wystarczy wypełnić deklarację podatkową. Właściciel prywatnego przedsiębiorstwa może pracować w swojej firmie samodzielnie lub z pomocą członków rodziny, czyli nie musi zatrudniać innych pracowników i zawierać z nimi umów o pracę.

Główną wadą IĮ jest to, że mając go, konieczna jest ocena ryzyka działalności gospodarczej i handlowej. IĮ jest osobą prawną z nieograniczoną odpowiedzialnością cywilną. Majątek IĮ nie jest oddzielony od majątku właściciela spółki. W konsekwencji właściciel firmy odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania IĮ. Należy ocenić ryzyko związane z jakością wykonanej pracy lub usług, terminowością, dostawcami itp. W przypadku niewykonania zobowiązań wobec klienta, państwa, ZUS lub innych wierzycieli z majątku spółki, wykonanie zobowiązań kierowane jest na majątek właściciela. Nie można umorzyć długów. Przed zarejestrowaniem firmy w tej formie prawnej należy ocenić wszystkie zalety i wady.

Nazwa IĮ musi zawierać słowa „individuali įmonė” lub skrót „IĮ”, określający jego formę prawną.

Prawo Spółek Indywidualnych stanowi, że IĮ może zostać przekształcona w spółkę akcyjną, zamkniętą spółkę akcyjną, a także w instytucję publiczną. IĮ nie może zostać zreorganizowana, z wyjątkiem przypadków, gdy IĮ jest dziedziczona przez osobę, która jest właścicielem innego IĮ i gdy jest ona zreorganizowana przed 2004 r. 1 Stycznia IĮ powstała, która

Indywidualne (osobowe) spółki utworzone przed 2004 r. 1 stycznia, którego nazwa zawiera słowa „spółka osobista”, skrót od tych słów „PI”, a także IĮ, których forma prawna nie jest wskazana w ich nazwach, od 2004 r. 1 Stycznia są uważane za jednoosobowe firmy.

Właściciele IĮ, posiadający dwa lub więcej IĮ, do 2005 r 31 grudnia Spółki te muszą zostać przeorganizowane w jedną jednoosobową działalność gospodarczą lub, pozostawiając tylko jedną jednoosobową działalność gospodarczą, zreorganizowane, przeniesione lub zlikwidowane w trybie łączenia określonym w Kodeksie cywilnym.

IĮ, w imieniu którego oboje małżonkowie wskazani są jako właściciele, do 2004 r 31 grudnia musi podjąć decyzję co do właściciela firmy lub przekształcenia indywidualnej spółki w spółkę akcyjną, zamkniętą spółkę akcyjną, instytucję publiczną lub spółkę gospodarczą, reorganizację przez podział na dwie odrębne spółki, przeniesienie jednoosobowej spółki lub zlikwidować to.

Wspólnota gospodarcza

Jeśli wysiłki i środki jednej osoby nie wystarczą do rozpoczęcia działalności gospodarczej i handlowej, a potrzebujesz partnerów biznesowych, możesz zawiązać spółkę partnerską.

Zalety spółki partnerskiej są następujące: spółka partnerska nie musi zatrudniać pracowników na podstawie umów o pracę, może być obsadzona przez rzeczywistych członków spółki partnerskiej na podstawie umowy joint venture, spółka partnerska może zarządzać uproszczonymi rachunkowości, przepisy prawa nie regulują minimalnego kapitału własnego spółki osobowej. Jednak przy zakładaniu spółki w takiej formie (typu) należy ocenić ryzyko gospodarcze i uwzględnić fakt, że spółka jest osobą prawną z nieograniczoną odpowiedzialnością cywilną i jej majątek nie jest oddzielony od majątku jej członkowie.

Spółki handlowe mogą przybierać dwie formy prawne (rodzaje): spółki jawne (TŪB) oraz spółki komandytowe (trustowe) (KŪB).

Tworzenie, reorganizacja, likwidacja, zarządzanie i funkcjonowanie spółek handlowych, prawa i obowiązki członków reguluje ustawa o spółkach handlowych Republiki Litewskiej oraz umowa o wspólnej działalności ustanawiająca zarówno TŪB, jak i KŪB.

Spółka osobowa to spółka utworzona na mocy umowy o wspólnej działalności kilku osób fizycznych lub prawnych, a także osób fizycznych i prawnych, w celu prowadzenia działalności handlowej i gospodarczej pod wspólną nazwą spółki, po połączeniu ich majątku we współwłasność częściową. Przynajmniej jeden z jej członków musi być nazwany w imieniu TÜB. Firma KŪB musi zawierać co najmniej jednego członka pełnego oraz wyrazy „spółka komandytowa” lub ich skrót „KŪB”.

Spółka gospodarcza musi liczyć co najmniej 2 i nie więcej niż 20 członków. Członkami spółki gospodarczej nie mogą być instytucje rządowe, zarządzające i kontrolne, sądy. Spółki państwowe i komunalne nie mogą być członkami TŪB, ale spółki te mogą być ograniczonymi członkami KŪB.

TÜB składa się z rzeczywistych członków działających w imieniu firmy. Zgodnie ze zobowiązaniami TÜB, jego członkowie ponoszą solidarną odpowiedzialność za cały swój majątek. TÜB nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania swoich członków, które nie są związane z majątkiem społeczności.

KŪB składa się z członków pełnych i komandytariuszy działających w imieniu spółki, KŪB musi mieć co najmniej jednego członka pełnego i co najmniej jednego komandytariusza. Majątek spółki komandytowej jest oddzielony od majątku komandytariuszy, ale nie oddzielony od majątku wspólników rzeczywistych. Za zobowiązania KŪB jego prawdziwi wspólnicy odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem, a komandytariusze tylko tą częścią majątku, która zgodnie z umową została przeniesiona na KŪB.

Odpowiedzialność solidarna wspólników oznacza, że wierzyciel spółki może kierować swoje roszczenia zarówno do majątku spółki, jak i do majątku któregokolwiek z jej członków lub kilku jej członków.

Podstawą powstania i funkcjonowania wspólnego przedsiębiorstwa jest umowa wspólnego przedsiębiorstwa. Musi zawierać: firmę spółki, jej cele, pełnych wspólników i komandytariuszy, ich prawa i obowiązki, udziały wspólników rzeczywistych i komandytariuszy w majątku wspólnym, procedurę pobierania pieniędzy z kasy, zasady podziału dochodów i strat, wystąpienia i usunięcia członków pełnych i komandytariuszy oraz warunków i trybu przyjmowania do niego nowych członków, zasad zarządzania stowarzyszeniem i prowadzenia jego spraw, osób uprawnionych do reprezentacji stowarzyszenia oraz ich uprawnienia, tryb podejmowania uchwał oraz inne postanowienia niesprzeczne z prawem. Dlatego osoby zakładające spółkę cywilną powinny dobrze przygotować tę umowę. Umowa o wspólnej działalności jest zatwierdzana przez notariusza.

W zarządzaniu partnerstwem gospodarczym uczestniczą prawdziwi członkowie społeczności. Każdy członek rzeczywisty spółki osobowej ma prawo reprezentować spółkę oraz rozstrzygać sprawy zarządu, użytkowania i rozporządzania jej majątkiem. Przy podejmowaniu uchwał członek rzeczywisty dysponuje jednym głosem, bez względu na wielkość swojego udziału w majątku wspólnym.

Komandytariusze nie uczestniczą w zarządzaniu spółką, to jest nie mają prawa reprezentowania spółki i uczestniczenia w podejmowaniu uchwał dotyczących jej działalności, z wyjątkiem przypadków, gdy taki udział przewiduje umowa umowa venture.

mała społeczność

Mała spółka osobowa to prywatna osoba prawna z ograniczoną odpowiedzialnością. Oznacza to, że wspólnicy nie odpowiadają swoim majątkiem za niewykonane zobowiązania spółki. Spółkę małą może założyć nie więcej niż 10 osób fizycznych (może być też jeden założyciel). Mała społeczność może prowadzić każdą działalność nie zabronioną przez prawo. Więcej:LINK i LINK

Spółka akcyjna i zamknięta spółka akcyjna

Aby angażować się w działalność związaną z większym ryzykiem ekonomicznym, lepiej wybrać podmiot prawny z ograniczoną odpowiedzialnością cywilną – spółkę akcyjną (AB) lub zamkniętą spółkę akcyjną (UAB), czyli te formy prawne (rodzaje ) spółek, które odpowiadają za swoje zobowiązania tylko do własnego (firmowego) majątku Wspólnik spółki, jeśli planowany biznes się nie powiedzie, ryzykuje tylko majątkiem, który wnosi do spółki.

Tworzenie, reorganizacja i likwidacja, zarządzanie i działalność, prawa i obowiązki akcjonariuszy spółek akcyjnych i zamkniętych spółek akcyjnych reguluje ustawa o spółkach akcyjnych Republiki Litewskiej .

Omawiając przepisy mające zastosowanie do AB i UAB, używa się określenia „spółka”.

Ustawa o spółkach akcyjnych określa wspólne i wyróżniające cechy AB i UAB - sposób zakładania i formowania kapitału, wymagania dla założycieli i akcjonariuszy, organów zarządzających i kontrolnych. Założycielami spółki mogą być osoby fizyczne i prawne z Republiki Litewskiej i innych państw.

Spółka to spółka, której kapitał zakładowy dzieli się na części zwane akcjami. Spółka jest osobą prawną z ograniczoną odpowiedzialnością cywilną. Majątek spółki jest oddzielony od majątku wspólników. Zgodnie ze swoimi zobowiązaniami odpowiada swoim majątkiem. Zgodnie z obowiązkami spółki, akcjonariusze odpowiadają tylko za kwotę, którą muszą zapłacić za udziały.

Zakładając AB i UAB osoby fizyczne łączą swoje środki (kapitał) na wspólne działania.

Kapitał zakładowy AB nie może być niższy niż 40 tys. euro. Jej akcje mogą być dystrybuowane i znajdować się w publicznym obrocie, zgodnie z aktami prawnymi regulującymi publiczny obrót papierami wartościowymi.

Kapitał zakładowy UAB nie może być niższy niż 2,5 tys. euro. Akcje UAB nie mogą być dystrybuowane ani sprzedawane publicznie.

Ponieważ AB ma prawo do publicznego rozpowszechniania akcji, ma prawo wykorzystywać różne środki informacyjne i sprzedawać swoje akcje dowolnej osobie fizycznej lub prawnej. Prawo ściśle ogranicza dystrybucję akcji UAB, zawężając tym samym jej potencjalne źródła finansowania (kapitału).

Założyciele spółki zawierają umowę założycielską spółki (jeżeli jest założycielem, podpisuje akt założycielski). Niniejsza umowa daje prawo do otwarcia rachunku oszczędnościowego założonej spółki w banku zarejestrowanym w Republice Litewskiej oraz, po utworzeniu AB, do zarejestrowania akcji w Komisji Papierów Wartościowych.

Akcje zawiązanej spółki podpisują założyciele spółki. Po opłaceniu wszystkich początkowych wkładów na akcje założyciele muszą zwołać zgromadzenie założycielskie przed rejestracją spółki. Zgromadzenie założycielskie zatwierdza sprawozdanie założycielskie spółki akcyjnej, powołuje firmę audytorską, dokonuje wyboru członków organów zarządzających spółki oraz rozstrzyga inne sprawy należące do kompetencji walnego zgromadzenia wspólników. Po zgromadzeniu założycielskim spółka zostaje zarejestrowana w Rejestrze Osób Prawnych. Z dniem rejestracji spółka zostaje utworzona i nabywa prawa osoby prawnej.

Prawo o spółkach akcyjnych stanowi, że przy zawiązywaniu spółki wkłady początkowe na objęte akcje wnoszone są wyłącznie w formie pieniężnej na zbiorczy rachunek zawiązywanej spółki. Środki na tym koncie mogą być wykorzystywane przez firmę dopiero po jej rejestracji.

Wspólnikami spółki mogą być osoby fizyczne i prawne Republiki Litewskiej lub innych państw, które nabyły co najmniej jedną akcję spółki zgodnie z procedurą określoną przez prawo. Każdy wspólnik w spółce ma takie prawa, jakie przysługują mu z posiadanych przez niego akcji spółki.

Działalność firmy kierują statuty, które są głównym dokumentem prawnym.

Organami zarządzającymi spółką są walne zgromadzenie akcjonariuszy, rada nadzorcza, zarząd i kierownik administracji. Obowiązkowymi organami zarządzającymi AB są walne zgromadzenie akcjonariuszy, kierownik administracji oraz co najmniej jeden kolegialny organ zarządzający – rada nadzorcza lub zarząd. Obowiązkowymi organami zarządzającymi UAB są walne zgromadzenie akcjonariuszy i kierownik administracji. Rada nadzorcza i zarząd UAB nie mogą zostać utworzone.

Zasadniczą cechą zarządzania AB i UAB jest to, że właściciele aktywów AB lub UAB mają taki sam wpływ, jak są właścicielami aktywów (udziałów) firmy. Najważniejsze decyzje, w tym powołanie organów zarządzających, akcjonariusze podejmują w drodze głosowania, a liczba głosów każdego z nich zależy od liczby posiadanych akcji.

AB i UAB prowadzą księgowość w systemie binarnym, co wymaga szczegółowej wiedzy z zakresu księgowości oraz pracowników o odpowiednich kwalifikacjach. Po zakończeniu roku obrotowego, przed zwyczajnym walnym zgromadzeniem akcjonariuszy we wszystkich spółkach akcyjnych, wybrana przez walne zgromadzenie firma audytorska musi sprawdzić sprawozdawczość finansową.

W zamkniętych spółkach akcyjnych badanie należy przeprowadzić, jeżeli spełniają one co najmniej dwa z poniższych warunków:

przychody ze sprzedaży przekraczają 3,5 mln euro w trakcie sprawozdawczego roku budżetowego;
przeciętna liczba zarejestrowanych pracowników w sprawozdawczym roku obrotowym wynosi co najmniej 50;
Kwota aktywów wykazana w bilansie przekracza 1,8 mln. euro.

Firma spółdzielcza

Spółka Spółdzielcza (KB) – spółka założona przez osoby fizyczne i/lub prawne w trybie określonym przez prawo, mająca na celu zaspokajanie potrzeb gospodarczych, społecznych i kulturalnych jej członków. Jej członkowie wnoszą wkład finansowy w celu utworzenia kapitału, dzielą między sobą ryzyko i korzyści zgodnie z obrotem towarów i usług członków z tą spółką oraz aktywnie uczestniczą w zarządzaniu KB.

KB jest osobą prawną z ograniczoną odpowiedzialnością cywilną. Majątek KB jest oddzielony od majątku jego członków. KB odpowiada za swoje zobowiązania wyłącznie swoim majątkiem. Zgodnie z obowiązkami spółdzielni członek KB odpowiada za przypadający do zapłaty udział.
KB ma co najmniej 5 członków i własną nazwę. Nazwa musi zawierać słowa „spółdzielnia” lub „spółdzielnia”.

KB ma prawo do:

angażować się w działalność, która nie jest sprzeczna z prawem i celami określonymi w statucie spółki;
posiadać rachunki w bankach Republiki Litewskiej i innych krajów;
zarządzać, użytkować i rozporządzać posiadanym przez siebie mieniem zgodnie z prawem;
wstępowania do związków spółek spółdzielczych, a także do innych organizacji w trybie określonym odrębnymi ustawami;
zawierać transakcje, zaciągać zobowiązania finansowe;
ustalać ceny, stawki i taryfy swojej produkcji, robót i usług;
pożyczać środki od swoich członków w trybie określonym w statucie KB;
ustalać swoją strukturę organizacyjną, zakładać oddziały i przedstawicielstwa, być założycielem innych firm i organizacji.

Dokumentami założycielskimi KB są statut i umowa założycielska. Statut KB jest dokumentem, którym KB kieruje się w swojej działalności.

Założycielami KB musi być co najmniej 5 osób fizycznych i/lub prawnych. Każdy założyciel KB musi zostać jego członkiem. Założyciele KB zawierają umowę założycielską KB, przygotowują projekt statutu KB, zwołują zebranie założycielskie. Akt założycielski jest dokumentem jawnym.

Podstawą prawną działalności KB jest statut spółki, który jest przygotowywany przez założycieli i uchwalany na zgromadzeniu założycielskim. Członkami KB mogą być osoby fizyczne i prawne z Republiki Litewskiej iz zagranicy.

Powstanie i działalność KB reguluje ustawa o spółkach spółdzielczych (spółdzielniach) Republiki Litewskiej .

Organizacje non- profit

Jeżeli osoba lub jej grupa chce pracować w dziedzinie społecznej, oświatowej, naukowej, kulturalnej, sportowej lub innej o podobnym charakterze i jeżeli celem jej działalności nie jest nastawienie na zysk, możliwe jest utworzenie jednej z organizacji non-profit – publicznej instytucja, stowarzyszenie, fundusz charytatywny i wspierający, organizacja publiczna.

Najpopularniejszą organizacją non-profit jest instytucja publiczna (VšĮ), ponieważ jako jedyna organizacja non-profit może prowadzić działalność gospodarczą i handlową. VšĮ jest publiczną osobą prawną, która nie szuka korzyści dla siebie i nie może rozdzielać zysku między założycieli, członków, akcjonariuszy.

Prywatne spółki z ograniczoną odpowiedzialnością mogą być zakładane przez osoby fizyczne i prawne Republiki Litewskiej i innych krajów. Liczba założycieli jest nieograniczona. Instytucje państwowe i samorządowe mogą przenosić własność państwową (komunalną) na rzecz Przedsiębiorstw Publicznych wyłącznie na zasadzie używania. Niektóre charakterystyczne cechy VšĮ:

instytucje muszą działać w obszarach społecznych, edukacyjnych, naukowych, kulturalnych, sportowych, wspierania biznesu lub innych podobnych dziedzinach;
instytucja może uzyskiwać dochody na działalność przewidzianą w statucie instytucji publicznej, ale nie może wypłacać zysku swoim udziałowcom (właścicielom), dlatego większość dochodów przeznaczana jest na rozwój głównej działalności;
instytucja może otrzymać wsparcie rzeczowe i finansowe w formie charytatywnej.

Ustawa o instytucjach publicznych Republiki Litewskiej określa procedurę tworzenia, zarządzania, prowadzenia, reorganizacji i likwidacji przedsiębiorstw publicznych.

Ustawa o stowarzyszeniach Republiki Litewskiej określa tryb zakładania, zarządzania, funkcjonowania, reorganizacji i likwidacji stowarzyszeń.

Europejska Grupa Interesów Gospodarczych

Od 2004 1 maja wchodzi w życie Ustawa o Europejskich Grupach Interesów Gospodarczych Republiki Litewskiej (dalej – Ustawa). Niniejsze prawo ma zastosowanie do europejskich grup interesów gospodarczych z siedzibą w Republice Litewskiej (zwanych dalej grupą). Ustawa gwarantuje, że w 1985 r 25 lipca Rozporządzenie Rady UE nr. 2137/85 „O europejskich grupach interesów gospodarczych” (dalej – rozporządzenie) zastosowanie na Litwie.

Europejska Grupa Interesów Gospodarczych jest prywatnym podmiotem prawnym, którego celem jest pomoc swoim członkom w prowadzeniu lub rozwijaniu działalności gospodarczej w celu osiągania lepszych wyników, ale jej celem nie jest dążenie do zysku. Działalność grupy jest związana z działalnością gospodarczą jej członków i jedynie ją uzupełnia. W związku z tym grupa nie może:

do bezpośredniego lub pośredniego kierowania lub nadzorowania działalności swoich członków lub innych spółek, w szczególności w obszarach zarządzania personelem, finansów i inwestycji;
bezpośrednio lub pośrednio, na jakiejkolwiek podstawie, posiadać akcje swoich członków; posiadanie akcji innych spółek jest dozwolone tylko w zakresie niezbędnym do realizacji celów grupy i tylko wtedy, gdy odbywa się to z korzyścią dla członków grupy;
zatrudnić ponad 500 pracowników;
być członkiem innej europejskiej grupy interesów gospodarczych itp.

Członkami grupy mogą być spółki i inne osoby prawne, których siedziba główna i centralna administracja znajdują się na terytorium UE. Członkami grupy mogą być również osoby fizyczne prowadzące działalność przemysłową, handlową, rzemieślniczą lub rolniczą lub świadczące usługi zawodowe lub inne usługi unijne.

Pod względem liczby członków grupa musi składać się co najmniej z:

dwie spółki lub inne osoby prawne, których administracja centralna znajduje się w różnych państwach członkowskich, lub
dwie osoby fizyczne, które prowadzą swoją główną działalność w różnych państwach członkowskich, lub
spółka lub inny podmiot prawny, którego zarząd znajduje się w jednym państwie członkowskim oraz osoba fizyczna, która prowadzi główną działalność w innym państwie członkowskim.

Strony chcące przystąpić do grupy muszą zawrzeć umowę o utworzeniu grupy. Umowa założycielska wraz z innymi dokumentami musi zostać złożona w „Registrų centras” LLC, która prowadzi rejestr osób prawnych. Procedurę rejestracji grupowej reguluje regulamin Rejestru Osób Prawnych (zmiany regulaminu dotyczące rejestracji grupowej zostaną zatwierdzone w najbliższym czasie). Od dnia wpisu do Rejestru Osób Prawnych Grupa może nabywać i posiadać wszelkie prawa i obowiązki, zawierać transakcje i dokonywać innych czynności prawnych we własnym imieniu. Członkowie grupy ponoszą nieograniczoną solidarną i indywidualną odpowiedzialność za długi grupy i inne zobowiązania.

Umowa o utworzeniu grupy musi określać: nazwę grupy, oficjalny adres grupy, cele powstania grupy, okres działalności grupy (jeśli jest ograniczony), nazwisko każdego członka grupy – osoby fizycznej, nazwa podmiotu prawnego, forma prawna, stały adres, numer rejestracyjny i lokalizacja.

Oficjalny adres grupy musi znajdować się w UE.

Nazwa zarejestrowanej grupy musi zawierać słowa „European Economic Interest Group” lub skrót „EUIG”.

Rozporządzenie i prawo nie określają wymogu minimalnego kapitału grupy.

Zysk uzyskany z działalności grupy uważany jest za zysk jej członków i jest im rozdzielany w częściach określonych w umowie założycielskiej grupy, a jeżeli takie części nie są określone w umowie - w częściach równych. Każdy członek grupy może przenieść całość lub część swojego udziału na innego członka grupy lub na osobę trzecią, ale wyłącznie za jednomyślną zgodą pozostałych członków grupy.

Grupa nie płaci podatku dochodowego od osób prawnych, a opodatkowanie jej wyników jest przenoszone na jej uczestników. W związku z tym wyniki grupy są opodatkowane poprzez przypisanie jej członkom wypracowanego dochodu i wydatków poniesionych przez grupę. Udział w przychodach:

w przypadku, gdy członek grupy jest rezydentem, opodatkowana jest ogólna procedura przewidziana w ustawie Republiki Litewskiej o podatku dochodowym od osób fizycznych;
w przypadku, gdy członek grupy jest osobą prawną, opodatkowana jest ogólna procedura ustanowiona przez ustawę o podatku dochodowym Republiki Litewskiej.

Grupy podlegają normom prawnym Republiki Litewskiej, które regulują odpowiedzialność, niewypłacalność i likwidację członków rzeczywistej spółki osobowej, w zakresie dozwolonym przez przepisy i wyżej wymienioną ustawę.

Prawo zezwala na tworzenie grup od 2004 roku. 1 maja, ale w rzeczywistości tworzenie grup będzie możliwe dopiero po wejściu w życie zmian w przepisach o Rejestrze Osób Prawnych.

firma europejska

Jeżeli rynek litewski to za mało dla rozwoju działalności Twojej firmy, chcesz rozwijać swój biznes w innych krajach UE lub ujednolicić strukturę zarządczą firm działających w kilku krajach, rekomendujemy utworzenie spółki europejskiej (SE, fr. Societas Europaea) ). Działalność SE z siedzibą w Republice Litewskiej reguluje ustawa o spółkach europejskich Republiki Litewskiej oraz normy prawne Republiki Litewskiej regulujące działalność AB. Wspomniana ustawa gwarantuje, że w 2001 r 8 października Rozporządzenie Rady Europy nr. 2157/2001 „W sprawie wprowadzenia w życie statutu spółki europejskiej” na Litwie.

SE może zostać utworzona na jeden z czterech sposobów: poprzez fuzję, utworzenie spółki zarządzającej (holdingowej) europejskiej, poprzez utworzenie spółki zależnej SE, działającej w okresie przekształcenia AB w SE. Spółki z co najmniej dwóch państw członkowskich muszą uczestniczyć w tworzeniu SE.

Kapitał zakładowy SE nie może być niższy niż 120 tys. euro. Kapitał docelowy dzieli się na akcje. Akcjonariusz SE nie ponosi odpowiedzialności za kwotę wyższą niż wartość objętych przez niego akcji.

Akty prawne stanowią, że siedziba statutowa SE musi znajdować się na terytorium UE, w tym samym kraju co jej siedziba główna, czyli miejsce stałego organu zarządzającego. Siedziba może jednak zostać przeniesiona na terytorium innego państwa członkowskiego.

SE, których siedziba główna znajduje się na Litwie, są zarejestrowane w Rejestrze Osób Prawnych. SE staje się podmiotem prawnym z dniem rejestracji w tym rejestrze.

Formalnym znakiem SE jest skrót „SE” przed lub po nazwie.

W zależności od formy zarządzania zatwierdzonej w statucie, SE może podlegać dwupoziomowemu lub jednopoziomowemu systemowi zarządzania.

Chociaż założenie SE wymaga znacznego kapitału początkowego, ta forma prawna spółek stwarza możliwości poszukiwania najkorzystniejszego otoczenia dla Twojej firmy, ponieważ podatki płacone są zgodnie z prawem kraju, w którym znajduje się siedziba SE . SE prowadzi jednoosobową księgowość, dzięki czemu można zredukować koszty administracyjne, prawne, które powstają w wyniku nierównego otoczenia prawnego.

Ustawa o spółkach europejskich Republiki Litewskiej zezwala na zakładanie SE od 2004 roku. 8 października, ale faktyczne powołanie SE będzie możliwe dopiero po wejściu w życie regulaminu związanego z tą ustawą.